Θεέ μου συγχώρα με!
Λατρέψαμε το είδωλο και σκοτώσαμε την ουσία.
Μπήκαμε γονυπετείς στους ναούς σου και βγήκαμε κορδωμένοι κατακρίνοντας τους πάντες.
Θελήσαμε να απολαύσουμε τη ζωή, αλλά τελικά απωλέσαμε τη ζωή χάριν των απολαύσεων.
Πιστέψαμε στη δημιουργία της ποιότητας, αλλά κολλήσαμε μόνο στην ποσότητα.
Θεέ μου συγχώρα με!
Τα λόγια εσύ μας τα έδωσες, μα κώφευαν τα αυτιά μας.
Τα έργα εσύ μας τα έδειξες, μα σε τυφλούς απευθυνόσουν.
Και σαν κουφοί και τυφλοί που ηθελημένα είμαστε, εξολοθρεύσαμε αυτούς που είδαν και άκουσαν, ώστε άλλοι να μην δουν, ούτε να ακούσουν.
Μέχρι και την καρδιά παγώσαμε κρατώντας την ανέγγιχτη από το χάδι της αγάπης.
Θεέ μου συγχώρα με!
Η ταπεινότητα είναι ο δρόμος, όμως στην έπαρση εμείς ξεστρατίσαμε.
Μας έδωσες την πίστη ώστε στα μάτια να σε κοιτάμε, αλλά χαμηλώσαμε το βλέμμα σαν ψευτοπαρθένες που μυξοκλαίνε.
Και κάπου ανάμεσα στο χάμω του ταπεινού και το ολόρθο της πίστης, μια ανθρωπότητα ολάκερη σέρνει τον εαυτό της.
Τέκνα ισάξιά σου εσύ μας έπλασες και όμως, ο άνθρωπος σε σωτήρες από αλλού ελπίζει.
Θεέ μου συγχώρα μας!
Dimitris Nomikos
Το διαβάσαμε από το: Θεέ μου συγχώρα μας! http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2017/02/blog-post_569.html#ixzz4YlEP8plk
